زﻳستن چون گل سرخ – ﺑرﮔردان آزاد از ﺳﻬﻴل ﻓروزان‌ﺳﭙﻬر

دیدگانی که به دیدگانم خیره میشوند

و لبخندی که بر لبانش ناپدید میگردد

این است چهره‌ی بی​‌آرایش آنکه بدو دلبستم

و آن هنگام که مرا تنگ در آغوش میگیرد و نغمه​‌ی شیداییش را زمزمه میکند

زندگی را گلگون میبینم چون گل سرخ

او از دلدادگی سخن میراند و از زندگی روزانه

و من در واژگانش خویشتنِ خویش را میابم

اوست که به اندرونی دلم راه یافته است

او شادمانی من است و نیک میدانم چرا

او از آنِ مَنَست و من از آنِ او

از آغاز تا به پایان زندگی

سوگند به زندگی، سوگند به گل سرخ

و همینکه او را میبینم

غوغایی درونم را فرا میگیرد و بر کوس دلم میکوبد

شبهای بی‌​پایان شیدایی

و سرخوشیهای آن

زنگارِ درد و غم از رخسار هستیَم میزدایند

سرخوشیهایی که مرگ را هم یارای پایان دادنشان نیست

و آن هنگام که مرا تنگ در آغوش میگیرد و نغمه​‌ی شیداییش را زمزمه میکند

زندگی را گلگون میبینم چون گل سرخ

او از دلدادگی سخن میراند و از زندگی روزانه

و من در واژگانش خویشتنِ خویش را میابم

اوست که به اندرونی دلم راه یافته است

او شادمانی من است و نیک میدانم چرا

او از آنِ مَنَست و من از آنِ او

از آغاز تا به پایان زندگی

سوگند به زندگی، سوگند به گل سرخ

و همینکه او را میبینم

غوغایی درونم را فرا میگیرد و بر کوس دلم میکوبد…

La vie en rose

Des yeux qui font baisser les miens
Un rire qui se perd sur sa bouche
Voilà le portrait sans retouche
De l’homme auquel j’appartiens

Quand il me prend dans ses bras
Il me parle tout bas
Je vois la vie en rose

Il me dit des mots d’amour
Des mots de tous les jours
Et ça me fait quelque chose

Il est entré dans mon cœur
Une part de bonheur
Dont je connais la cause

C’est lui pour moi, moi pour lui dans la vie
Il me l’a dit, l’a juré pour la vie

Et dès que je l’aperçois
Alors je sens en moi
Mon cœur qui bat

Des nuits d’amour à plus finir
Un grand bonheur qui prend sa place
Les ennuis, les chagrins s’effacent
Heureux, heureux à en mourir

Quand il me prend dans ses bras
Il me parle tout bas
Je vois la vie en rose

Il me dit des mots d’amour
Des mots de tous les jours
Et ça me fait quelque chose

Il est entré dans mon cœur
Une part de bonheur
Dont je connais la cause

C’est toi pour moi, moi pour lui dans la vie
Il me l’a dit, l’a juré pour la vie

Et dès que je l’aperçois
Alors je sens en moi
Mon cœur qui bat…

ﺗﭙش – ﺑرﮔردان آزاد از ﺳﻬﻴل ﻓروزان‌ﺳﭙﻬر

این نوا که هر روز و شب مرا نخجیر میکند

این نوای دیرپا نبشته‌ی امروز نیست

این نوا از آن دوردستی می‌آید که سرزمین من است

این نوا به همراه خنیاگران بیشمار بسی سرزمینها را گردیده است

این نوا اما یک روز من شیدا را از پای در می‌آورد

بارها خواستم راز دل باز پرسم اما

واژگانم را هر بار این نوا در هم گسست

پیش از من این نواست که واژگانش را بر زبانم می‌راند

آوای من در این نوا هماره گم میشود

 

تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…

از پس من می‌آید آرام همچون نسیم

هماره همچو لغزشی نابخشوده مرا همراه است این نوا

با رازهای دلم آشناست این نوا

 

میگویدم «به یاد آر دلدار دلربا را

هنگام توست اینک یاد آر گریه‌ها را

شیدای بینوا را یادش همه در آغوش»

و یادهای بازمانده از آن بیست سال بر روانم ترکتازی میکنند

همراه با مرده‌ریگ شوخ بر جای مانده از آن شیدایی دیرین

و همراه با آوای کوس و این نوا، نوایی که گویی پایانی ندارد

 

تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…

هیچ به یاد داری دلباختنهایت را به روز جشن

و چه ساده و ارزان از پیمانی جاودانه سخن میراندی

و چه سان هماره شیفتگیت را پیشکش میکردی

گویی همه تنها برای نبشتن این نوا رخ میداد

در آن گوشه‌ی پنهان کوی یار…

 

پس اینک گوش بسپار بدین نوا

 نوایی که هیاهوی زندگانی من آنرا نبشته است

ببین چگونه گذشته‌ام رژه میرود به همراه این نوا

و من تنها گوشه‌ای از این اندوه را این نوا را برای آیندگان برجای میگذارم

و آهنگی را که برای این اندوه برگزیده‌ام

آهنگی چونان تپش دلواره‌ای چوبین

تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…

 

Padam Padam

Cet air qui m’obsède jour et nuit

Cet air n’est pas né d’aujourd’hui

Il vient d’aussi loin que je viens

Traîné par cent mille musiciens

Un jour cet air me rendra folle

Cent fois j’ai voulu dire “pourquoi”

Mais il m’a coupé la parole

Il parle toujours avant moi

Et sa voix couvre ma voix…

 

Padam, padam, padam,

Il arrive en courant derrière moi

Padam, padam, padam,

Il me fait le coup du souviens-toi

Padam, padam, padam,

C’est un air qui me montre du doigt

Et je traîne après moi comme un drôle d’erreur

Cet air qui sait tout par cœur

Il dit: “Rappelle-toi tes amours

Rappelle-toi puisque c’est ton tour

‘Y a pas d’raison pour qu’tu n’pleures pas

Avec tes souvenirs sur les bras”

Et moi je revois ceux qui restent

Mes vingt ans font battre tambour

Je vois s’entrebattre des gestes

Toute la comédie des amours

Sur cet air qui va toujours…

 

Padam, padam, padam,

Des “je t’aime” de quatorze-juillet

Padam, padam, padam,

Des “toujours” qu’on achète au rabais

Padam, padam, padam,

Des “veux-tu” en voilà par paquets

Et tout ça pour tomber juste au coin d’la rue

Sur l’air qui m’a reconnue…

 

Écoutez le chahut qu’il me fait…

Comme si tout mon passé défilait…

Faut garder du chagrin pour après

J’en ai tout un solfège sur cet air qui bat

Qui bat comme un cœur de bois