سلام به همگی،
الآن مدتيه که من با اينترنتم توی خونه مشکل دارم و نمیتونم وصل بشم. برای همين يخورده طول کشيد. بالاخره موفق شدم از بين حدود 550 عکس و فيلمی که در سفرم به هند گرفتم، 174 عکس رو گلچين و upload کنم برای share کردن با دوستان. برای اينکه حجم ايميل خيلی بزرگ نشه، من فقط thumbnail عکسها رو قرار دادم و شما میتونيد با کليک کردن روی هر عکس، عکس اصلی رو دانلود و مشاهده کنين. در صورتيکه تمام 174 تا عکس رو نتونستين توی اين ايميل ببينين يا هر مشکل ديگهای وجود داشت (مثلاً به خاطر سرعت افتضاح اينترنت در ايران)، میتونيد مستقيماً به صفحات مربوط به اين عکسها در وبسايتم به آدرس زير مراجعه کنيد:
http://travels.sfsepehr.com/west_india.html
سعی کردم برای هر عکس توضيح کافی بنويسم که اميدوارم مفيد باشه. مورد بعدی اينکه بعضی جاها رو يا اجازه عکس گرفتن نداشتيم (مثل برنامه های کاباره توی کشتی يا توی بعضی معابد) يا اينکه خودم اصولاً عکس يا فيلمی نگرفتم که مدرک جرم به جا بمونه (مثل شلنگ تخته انداختن در جشن شب اول ژانويه)! کلاً بايد بگم که به نظر من هنديها خيلی خيلی خونگرم، صميمی و با فرهنگ هستن. نمونه کاملی از دموکراسی واقعی و همزيستی مسالمت آميز بين مليتها و پيروان اديان مختلف رو اونجا ميشه ديد. پارسيها (ايرانيانی که 1000 و خوردهای سال پيش، از حمله وحشيانه اعراب به ايران، فرار کردن به هند و همونجا موندگار شدن) طبقهای نسبتاً مرفه و بالا رو اونجا تشکيل ميدن و نقش موثری در تاريخ و فرهنگ و اقتصاد هند داشتن و هنوز هم دارن. زرتشتيهای اونجا (پارسيها) همونقدر به دين هندوها احترام ميذارن که به دين خودشون و اين در مورد تمام اديان صادقه. از يکی از کارکنان هتل که خيلی محبت داشت در مورد دينش پرسيدم و موارد ديگه. بعد يهو يادم افتاد و گفتم که مثلاً در اروپا يا آمريکا اين خيلی محترمانه نيست که در مورد دين يا مليت کسی سئوال کنی و اميدوارم که اينجا اينجوری نباشه و منو آدم بینزاکتی به حساب نياری. هما هم توضيح داد که اين اصلاً چيز مهمی نيست و هرچقدر دلت بخواد اينجا میتونی در مورد تفاوتهای فرهنگی يا دينی و … صحبت کنی و کسی هم ناراحت نميشه. از هر کدومشون (حتی خدمه هتل) وقتی میپرسيدم آيا می دونين شما هنديها و ما ايرانيها cousin هستيم، میگفتن که البته که میدونيم و مشترکات زيادی هم با هم داريم. قبل از رفتنم به هند، يکی از دوستام که الآن آمريکاست (داوود عزيزم) يه دوست هندی اهل بمبئی رو به من معرفی کرد تا قبل از رفتن ازش راهنمايی بگيرم و اون هم با اينکه تا حالا منو نديده بود، خيلی صميمانه تمام جزييات رو برای من توضيح داد و حتی شماره تلفن خونه و موبايل پدر و مادرش در بمبئی رو بهم داد که اگه اونجا مشکلی برام پيش اومد به پدر و مادرش رجوع کنم. کاری که من هيچوقت برای يه غريبه انجام نمیدادم. اميدوارم داوود ترجمه اين ايميل رو برای مونتو دوشی عزيز بفرسته هرچند که خودم هم حتماً بهش دوباره ايميل میزنم.
اين مورد رو هم فراموش کردم بگم که هند برای من که vegetarian هستم و علاقه زيادی هم به غذاهای تند دارم بهشته. چون اونها هم اکثراً (در واقع همشون بجر مسلمونها و زرتشتيهاشون) گياهخوارن و غذاهای خيلی خيلی خوشمزهای دارن. پيشنهاد میکنم حتی اگه برای يه بار هم شده رستوران هندی شهرتون رو امتحان کنين. من که اونجا چند کيلو اضافه وزن پيدا کردم و هنوز هم طعم غذاهای خوشمزه گياهخواری و تندشون زير زبونمه.
در پايان از همه دوستان جديد هندی (و فيليپينی، چينی و … توی کشتی) که خيلی به من در اين سفر محبت و راهنمايی کردن مخصوصاً از مونتو، هما، جارو، پالاوی راج، جان، رشيد، عنايت و … سپاسگزاری يا به قول تهمقالهها، محبتشون رو جا داره که acknowledge بکنم.
هند صرفنظر از فقيرهای زيادی که توی پيادهروهاش داره (ولی حتی اونها هم شادن و اين طرز زندگی رو خودشون انتخاب کردن نه از روی اجبار!) کشور خيلی خيلی قشنگيه. عکسهايی رو که انداختم وقتی بعضی از دوستان ديدن گفتن که نظرشون کاملاً با اون تصوری که در مورد هند داشتن عوض شد. اميدوارم شماها هم خوشتون بياد. سفر اين دفعه من به هند غربی بود، ولی حتماً سعی می کنم به هند شرقی و مرکزی هم سفر کنم. چون که مگه ميشه آدم نره تاج محل رو ببينه؟
قربان همگی، سهيل
