این نوا که هر روز و شب مرا نخجیر میکند
این نوای دیرپا نبشتهی امروز نیست
این نوا از آن دوردستی میآید که سرزمین من است
این نوا به همراه خنیاگران بیشمار بسی سرزمینها را گردیده است
این نوا اما یک روز من شیدا را از پای در میآورد
بارها خواستم راز دل باز پرسم اما
واژگانم را هر بار این نوا در هم گسست
پیش از من این نواست که واژگانش را بر زبانم میراند
آوای من در این نوا هماره گم میشود
تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…
از پس من میآید آرام همچون نسیم
هماره همچو لغزشی نابخشوده مرا همراه است این نوا
با رازهای دلم آشناست این نوا
میگویدم «به یاد آر دلدار دلربا را
هنگام توست اینک یاد آر گریهها را
شیدای بینوا را یادش همه در آغوش»
و یادهای بازمانده از آن بیست سال بر روانم ترکتازی میکنند
همراه با مردهریگ شوخ بر جای مانده از آن شیدایی دیرین
و همراه با آوای کوس و این نوا، نوایی که گویی پایانی ندارد
تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…
هیچ به یاد داری دلباختنهایت را به روز جشن
و چه ساده و ارزان از پیمانی جاودانه سخن میراندی
و چه سان هماره شیفتگیت را پیشکش میکردی
گویی همه تنها برای نبشتن این نوا رخ میداد
در آن گوشهی پنهان کوی یار…
پس اینک گوش بسپار بدین نوا
نوایی که هیاهوی زندگانی من آنرا نبشته است
ببین چگونه گذشتهام رژه میرود به همراه این نوا
و من تنها گوشهای از این اندوه را این نوا را برای آیندگان برجای میگذارم
و آهنگی را که برای این اندوه برگزیدهام
آهنگی چونان تپش دلوارهای چوبین
تاپ تاپ… تاپ تاپ… تاپ تاپ…
Padam Padam
Cet air qui m’obsède jour et nuit
Cet air n’est pas né d’aujourd’hui
Il vient d’aussi loin que je viens
Traîné par cent mille musiciens
Un jour cet air me rendra folle
Cent fois j’ai voulu dire “pourquoi”
Mais il m’a coupé la parole
Il parle toujours avant moi
Et sa voix couvre ma voix…
Padam, padam, padam,
Il arrive en courant derrière moi
Padam, padam, padam,
Il me fait le coup du souviens-toi
Padam, padam, padam,
C’est un air qui me montre du doigt
Et je traîne après moi comme un drôle d’erreur
Cet air qui sait tout par cœur
Il dit: “Rappelle-toi tes amours
Rappelle-toi puisque c’est ton tour
‘Y a pas d’raison pour qu’tu n’pleures pas
Avec tes souvenirs sur les bras”
Et moi je revois ceux qui restent
Mes vingt ans font battre tambour
Je vois s’entrebattre des gestes
Toute la comédie des amours
Sur cet air qui va toujours…
Padam, padam, padam,
Des “je t’aime” de quatorze-juillet
Padam, padam, padam,
Des “toujours” qu’on achète au rabais
Padam, padam, padam,
Des “veux-tu” en voilà par paquets
Et tout ça pour tomber juste au coin d’la rue
Sur l’air qui m’a reconnue…
Écoutez le chahut qu’il me fait…
Comme si tout mon passé défilait…
Faut garder du chagrin pour après
J’en ai tout un solfège sur cet air qui bat
Qui bat comme un cœur de bois
